Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

sollicitudinis N F

  • 1 sollicitūdō

        sollicitūdō inis, f    [sollicitus], uneasiness of mind, care, disquiet, apprehension, anxiety, solicitude: istaec mihi res sollicitudinist, T.: vita vacna, sollicitudine: falsa, T.: mihi sollicitudinem struere: duplex nos adficit sollicitudo: sollicitudinem sustineo: earum rerum, anxiety concerning: provinciae, for the province: quas sollicitudines liberandi populi R. causā recusare debemus?: neque Mordaces aliter diffugiunt sollicitudines, H.
    * * *
    anxiety, concern, solicitude

    Latin-English dictionary > sollicitūdō

  • 2 impatiens

    impătĭens ( inp-), entis, adj. [2. inpatiens].
    I.
    That cannot bear, will not endure or suffer, impatient of any thing (not ante-Aug.; cf. intolerans).
    A.
    Of living beings; usu. constr. with gen.; rarely with inf. or absol.
    (α).
    With gen.:

    viae,

    Ov. M. 6, 322; cf.:

    miles impatiens solis, pulveris, tempestatum,

    Tac. H. 2, 99:

    vulneris,

    Verg. A. 11, 639:

    morbi,

    Suet. Gramm. 3:

    morae,

    Sil. 8, 4; Suet. Calig. 51; cf.:

    aeger morā et spei impatiens,

    Tac. H. 2, 40:

    maeroris,

    Suet. Calig. 24:

    longioris sollicitudinis,

    id. Oth. 9:

    discidii,

    id. Dom. 9:

    veritatis,

    Curt. 3, 2, 17 et saep.:

    impatiens expersque viri,

    not enduring, avoiding, fleeing, Ov. M. 1, 479:

    viri,

    id. F. 6, 288:

    Nympharum,

    id. M. 4, 260:

    quasi ab impatientibus remediorum,

    Suet. Tib. 59:

    somni,

    Val. Fl. 1, 296:

    morarum,

    Amm. 28, 1, 9:

    superioris,

    Quint. 11, 1, 16.— Poet.: irae, impatient in his wrath, i. e. ungovernably furious, Ov. M. 13, 3; cf.:

    Galli flagrantes ira, cujus impatiens gens est,

    Liv. 5, 38.— Sup.:

    sues ex omnibus pecudibus impatientissimae famis sunt,

    Col. 7, 11, 3:

    Marius quietis impatientissimus,

    Vell. 2, 23, 1.—
    (β).
    With inf.:

    cohibere furorem,

    Sil. 11, 98:

    nescire torum,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 35.—
    (γ).
    Absol.:

    nihil est impatientius imperitia,

    Macr. S. 7, 5 fin.:

    impatientissima sollicitudo,

    Gell. 12, 1, 22.—
    B.
    Of things:

    corpus laborum impatiens,

    Ov. Tr. 5, 2, 4:

    cera impatiens caloris,

    id. A. A. 2, 60:

    aesculus umoris,

    Plin. 16, 40, 79, § 219:

    caulis vetustatis,

    id. 21, 16, 57, § 97:

    navis gubernaculi,

    Curt. 9, 4; 11:

    terra hominum,

    Luc. 7, 866; cf.:

    solum Cereris,

    id. 9, 857:

    mammae lactis,

    i. e. that cannot restrain their milk, Plin. 23, 2, 32, § 67.— Sup.:

    pisum impatientissimum frigorum,

    Plin. 18, 12, 31, § 123.—
    II.
    That does not feel or suffer, insensible, apathetic (post-Aug. and very rare), Lact. 5, 22, 5.—Esp., philos. t. t., of the Stoics, free from sensibility, without feeling:

    Epicurus et hi, quibus summum bonum visum est animus impatiens,

    Sen. Ep. 9, 1.— Hence, adv.: impătĭenter, impatiently, unwillingly (post-Aug.):

    amavi juvenem tam ardenter quam nunc impatienter requiro,

    Plin. Ep. 2, 7, 6:

    indoluit,

    Tac. A. 4, 17.— Comp., Plin. Ep. 6, 1, 1; Just. 12, 15, 3. — Sup., Plin. Ep. 9, 22, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > impatiens

  • 3 inpatiens

    impătĭens ( inp-), entis, adj. [2. inpatiens].
    I.
    That cannot bear, will not endure or suffer, impatient of any thing (not ante-Aug.; cf. intolerans).
    A.
    Of living beings; usu. constr. with gen.; rarely with inf. or absol.
    (α).
    With gen.:

    viae,

    Ov. M. 6, 322; cf.:

    miles impatiens solis, pulveris, tempestatum,

    Tac. H. 2, 99:

    vulneris,

    Verg. A. 11, 639:

    morbi,

    Suet. Gramm. 3:

    morae,

    Sil. 8, 4; Suet. Calig. 51; cf.:

    aeger morā et spei impatiens,

    Tac. H. 2, 40:

    maeroris,

    Suet. Calig. 24:

    longioris sollicitudinis,

    id. Oth. 9:

    discidii,

    id. Dom. 9:

    veritatis,

    Curt. 3, 2, 17 et saep.:

    impatiens expersque viri,

    not enduring, avoiding, fleeing, Ov. M. 1, 479:

    viri,

    id. F. 6, 288:

    Nympharum,

    id. M. 4, 260:

    quasi ab impatientibus remediorum,

    Suet. Tib. 59:

    somni,

    Val. Fl. 1, 296:

    morarum,

    Amm. 28, 1, 9:

    superioris,

    Quint. 11, 1, 16.— Poet.: irae, impatient in his wrath, i. e. ungovernably furious, Ov. M. 13, 3; cf.:

    Galli flagrantes ira, cujus impatiens gens est,

    Liv. 5, 38.— Sup.:

    sues ex omnibus pecudibus impatientissimae famis sunt,

    Col. 7, 11, 3:

    Marius quietis impatientissimus,

    Vell. 2, 23, 1.—
    (β).
    With inf.:

    cohibere furorem,

    Sil. 11, 98:

    nescire torum,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 35.—
    (γ).
    Absol.:

    nihil est impatientius imperitia,

    Macr. S. 7, 5 fin.:

    impatientissima sollicitudo,

    Gell. 12, 1, 22.—
    B.
    Of things:

    corpus laborum impatiens,

    Ov. Tr. 5, 2, 4:

    cera impatiens caloris,

    id. A. A. 2, 60:

    aesculus umoris,

    Plin. 16, 40, 79, § 219:

    caulis vetustatis,

    id. 21, 16, 57, § 97:

    navis gubernaculi,

    Curt. 9, 4; 11:

    terra hominum,

    Luc. 7, 866; cf.:

    solum Cereris,

    id. 9, 857:

    mammae lactis,

    i. e. that cannot restrain their milk, Plin. 23, 2, 32, § 67.— Sup.:

    pisum impatientissimum frigorum,

    Plin. 18, 12, 31, § 123.—
    II.
    That does not feel or suffer, insensible, apathetic (post-Aug. and very rare), Lact. 5, 22, 5.—Esp., philos. t. t., of the Stoics, free from sensibility, without feeling:

    Epicurus et hi, quibus summum bonum visum est animus impatiens,

    Sen. Ep. 9, 1.— Hence, adv.: impătĭenter, impatiently, unwillingly (post-Aug.):

    amavi juvenem tam ardenter quam nunc impatienter requiro,

    Plin. Ep. 2, 7, 6:

    indoluit,

    Tac. A. 4, 17.— Comp., Plin. Ep. 6, 1, 1; Just. 12, 15, 3. — Sup., Plin. Ep. 9, 22, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > inpatiens

  • 4 levigo

    1.
    lēvĭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [2. lēvis], to make smooth, to smooth (not in Cic.; syn. polio, dolo, limo).
    I.
    Lit.:

    omnes parietes tectorio levigantur,

    Varr. R. R. 3, 11, 3:

    aliquid opere tectorio,

    Col. 9, 7, 1; Plin. 17, 14, 24, § 101:

    ad levigandam cutem,

    id. 20, 3, 10, § 20:

    alvum,

    to make slippery, Gell. 4, 11, 4:

    scabritia levigatur dente conchāve,

    Plin. 13, 12, 25, § 81.—
    II.
    Transf., to make small, bruise small, pulverize, levigate:

    quae diligenter contrita levigantur,

    Col. 12, 41 fin.:

    semina,

    id. 6, 17, 3:

    galla cum austero vino levigata,

    id. 7, 5, 12; 9, 13, 5.— Hence, lēvĭgātus, a, um, P. a., smooth, slippery (post-class. and rare):

    oleum levigatius et spissius est,

    Macr. S. 1, 12 med.
    2.
    lĕvĭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [1. levis], to make light, lighten:

    gravia, Cassiod. de Amic. prol. § 33: pondus sollicitudinis, Gregor. Ep. 7, 76: omni sarcinā,

    App. M. 4, p. 142, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > levigo

  • 5 reperio

    rĕ-pĕrĭo, repperi (less correctly reperi), rĕpertum, 4 (old fut. reperibit, Caecil. ap. Non. 508, 16:

    reperibitur,

    Plaut. Ep. 1, 2, 48; Pompon. ap. Non. 1. 1.; inf. reperirier, Plaut. Truc. 4, 1, 1; Lucr. 4, 480), v. a. [pario] (orig., perh., to procure or find again; hence), in gen., to find, meet with, find out, either by searching or by accident (cf.: invenio, offendo, nanciscor).
    I.
    Lit.:

    ego illam reperiam,

    will find her again, will find her out, Plaut. Ep. 4, 2, 32:

    Glycerium suos parentes repperit,

    Ter. And. 4, 5, 11; 5, 6, 5:

    perscrutabor fanum, si inveniam uspiam Aurum: sed si repperero, etc.,

    Plaut. Aul. 4, 2, 14:

    quid repperisti? Non quod pueri clamitant in fabā se repperisse,

    id. ib. 5, 10; cf. id. Bacch. 3, 6, 33:

    facile invenies pejorem... meliorem neque tu reperies, etc.,

    id. Stich. 1, 2, 53:

    curculiones in tritico,

    id. Curc. 4, 4, 31; cf. Ov. M. 1, 654:

    aliquem hominem,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 8:

    multos,

    Cic. Fin. 2, 9, 28:

    mortui sunt reperti,

    id. Tusc. 1, 47, 114:

    puerum aut puellam sibi recens natum,

    Plaut. Cist. 1, 2, 16:

    ibi quoque equi caput repertum,

    Just. 18, 5, 16:

    ceterarum artium repertos antistites agriculturae neque discipulos neque praeceptores inventos,

    Col. 11, 1, 10:

    divitiis incubare repertis,

    Verg. A. 6, 610. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to find, find out, discern; to get, procure, obtain:

    occasionem,

    Plaut. Ps. 4, 4, 9:

    propter paupertatem nomen,

    id. Stich. 11, 3, 22:

    gloriam armis,

    Ter. Heaut. 1, 1, 60:

    quamvis malam rem quaeris, illic reperias,

    Plaut. Trin. 2, 4, 153; cf.:

    si quaerimus, cur, etc.... causas reperiemus verissimas duas,

    Cic. Brut. 95, 325:

    rem repperi omnem ex tuo magistro, ne nega,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 37:

    verae amicitiae difficillime reperiuntur in iis, qui, etc.,

    Cic. Lael. 17, 64:

    nec quicquam difficilius quam reperire, quod sit omni ex parte in suo genere perfectum,

    id. ib. 21, 79:

    nec vos exitum reperitis,

    id. N. D. 1, 38, 107:

    perpauci lintribus inventis sibi salutem reppererunt,

    found, obtained, Caes. B. G. 1, 53 Oud. N. cr.:

    aristolochia nomen ex inventore reperit,

    Cic. Div. 1, 10, 16: sollicitudinis finem, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15, 4:

    cujus praeclara apud Vergilium multa exempla reperio,

    Quint. 8, 3, 79; cf. in pass., id. 1, 5, 43:

    quibus (armis) quemadmodum salutariter uterentur, non reperiebant,

    Cic. Brut. 2, 8. —
    B.
    In partic.
    1.
    With a double predicate, to find, discover, perceive, learn, ascertain a thing to be in any manner:

    qui invident, omnes inimicos mihi istoc facto repperi,

    Plaut. Ep. 1, 2, 6:

    hoc si secus reperies, nullam causam dico,

    id. Capt. 3, 4, 92:

    quam paucos reperias meretricibus Fideles evenire amatores,

    Ter. Hec. 1, 1, 1; cf. id. ib. 2, 1, 3:

    re ipsā repperi, Facilitate nihil esse homini melius,

    id. Ad. 5, 4, 6; cf.:

    cum transgressos repperisset consules,

    Vell. 2, 50, 1:

    quorum de moribus Caesar cum quaereret, sic reperiebat,

    Caes. B. G. 2, 15:

    neque, quanta esset insulae magnitudo, reperire poterat,

    id. ib. 4, 20;

    1, 50: Caesar repperit ab Suevis auxilia missa,

    id. ib. 6, 9:

    repperit esse vera,

    id. ib. 1, 18:

    quem Tarentum venisse reperio,

    Cic. Sen. 4, 10.— So pass., with a double subject (i.e. with a predicate nom.), to be found, discovered, recognized to be any thing:

    quos cum censeas Esse amicos, reperiuntur falsi falsimoniis,

    Plaut. Bacch. 3. 6, 12:

    ingrato ingratus repertus est,

    id. Pers. 5, 2, 59:

    improbissimus reperiebare,

    Cic. Quint. 20, 56:

    ceteris rebus aut pares aut etiam inferiores reperiemur, religione multo superiores,

    id. N. D. 2, 3, 8; id. Fl. 38, 94.— With inf.:

    quoniam duplex natura duarum Dissimilis rerum longe constare reperta'st,

    Lucr. 1, 504:

    Sybarim et Crotonem et in eas Italiae partes Pythagoras venisse reperitur,

    Cic. Rep. 2, 15, 28:

    nec ulli periisse nisi in proelio reperiuntur,

    Suet. Caes. 75.—
    2.
    To find out, hit upon, invent, devise, discover (freq. after the Aug. period; cf. repertor;

    whereas invenire is used in this signif. in all periods): reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,

    Plaut. Mil. 2, 2, 71; cf.:

    aliquid calidi consilii,

    id. Ep. 2, 2, 71:

    sibi aliquam astutiam,

    id. Capt. 3, 4, 7:

    repperisti tibi quod placeat,

    Ter. Heaut. 3, 3, 35; 3, 2, 22:

    consilium,

    id. Phorm. 1, 4, 1:

    causam,

    id. ib. 2, 1, 4:

    mihimet ineunda ratio et via reperiunda est, quā, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:

    nihil novi reperiens,

    id. Ac. 2, 6, 16:

    hoc reperire difficilius, quam, cum inveneris, argumentis adjuvare,

    Quint. 5, 10, 116:

    reperta verba (opp. nativa),

    id. 8, 3, 36:

    medicina ex observatione salubrium reperta est,

    id. 2, 17, 4; 9, 4, 114:

    ludusque (scaenicus) repertus,

    Hor. A. P. 405:

    serrae reperit usum,

    Ov. M. 8, 246; 1, 687:

    repertā nuper conjuratione,

    discovered, Tac. A. 16, 15; cf.:

    posterius res inventa est aurumque repertum,

    Lucr. 5, 1112; 1240:

    in quarum exercitationem reperta est (declamatio),

    Quint. 2, 10, 4; 4, 2, 21; 4, 3, 2; 8, 3, 72; 12, 10, 72; Tac. Agr. 19.— With dat., Quint. 8, 6, 19.— With object-clause:

    Indi gemmas crystallum tingendo adulterare repererunt,

    Plin. 35, 5, 20, § 79 (where, however, Jahn reads invenerunt).—Hence, rĕperta, ōrum, n., inventions (mostly in Lucr.):

    exponunt praeclara reperta,

    Lucr. 1, 732; 136; 5, 2; 13; 6, 7;

    and (perh. in imitation),

    Rhem. Fan. Pond. 15.

    Lewis & Short latin dictionary > reperio

  • 6 reperta

    rĕ-pĕrĭo, repperi (less correctly reperi), rĕpertum, 4 (old fut. reperibit, Caecil. ap. Non. 508, 16:

    reperibitur,

    Plaut. Ep. 1, 2, 48; Pompon. ap. Non. 1. 1.; inf. reperirier, Plaut. Truc. 4, 1, 1; Lucr. 4, 480), v. a. [pario] (orig., perh., to procure or find again; hence), in gen., to find, meet with, find out, either by searching or by accident (cf.: invenio, offendo, nanciscor).
    I.
    Lit.:

    ego illam reperiam,

    will find her again, will find her out, Plaut. Ep. 4, 2, 32:

    Glycerium suos parentes repperit,

    Ter. And. 4, 5, 11; 5, 6, 5:

    perscrutabor fanum, si inveniam uspiam Aurum: sed si repperero, etc.,

    Plaut. Aul. 4, 2, 14:

    quid repperisti? Non quod pueri clamitant in fabā se repperisse,

    id. ib. 5, 10; cf. id. Bacch. 3, 6, 33:

    facile invenies pejorem... meliorem neque tu reperies, etc.,

    id. Stich. 1, 2, 53:

    curculiones in tritico,

    id. Curc. 4, 4, 31; cf. Ov. M. 1, 654:

    aliquem hominem,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 8:

    multos,

    Cic. Fin. 2, 9, 28:

    mortui sunt reperti,

    id. Tusc. 1, 47, 114:

    puerum aut puellam sibi recens natum,

    Plaut. Cist. 1, 2, 16:

    ibi quoque equi caput repertum,

    Just. 18, 5, 16:

    ceterarum artium repertos antistites agriculturae neque discipulos neque praeceptores inventos,

    Col. 11, 1, 10:

    divitiis incubare repertis,

    Verg. A. 6, 610. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to find, find out, discern; to get, procure, obtain:

    occasionem,

    Plaut. Ps. 4, 4, 9:

    propter paupertatem nomen,

    id. Stich. 11, 3, 22:

    gloriam armis,

    Ter. Heaut. 1, 1, 60:

    quamvis malam rem quaeris, illic reperias,

    Plaut. Trin. 2, 4, 153; cf.:

    si quaerimus, cur, etc.... causas reperiemus verissimas duas,

    Cic. Brut. 95, 325:

    rem repperi omnem ex tuo magistro, ne nega,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 37:

    verae amicitiae difficillime reperiuntur in iis, qui, etc.,

    Cic. Lael. 17, 64:

    nec quicquam difficilius quam reperire, quod sit omni ex parte in suo genere perfectum,

    id. ib. 21, 79:

    nec vos exitum reperitis,

    id. N. D. 1, 38, 107:

    perpauci lintribus inventis sibi salutem reppererunt,

    found, obtained, Caes. B. G. 1, 53 Oud. N. cr.:

    aristolochia nomen ex inventore reperit,

    Cic. Div. 1, 10, 16: sollicitudinis finem, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15, 4:

    cujus praeclara apud Vergilium multa exempla reperio,

    Quint. 8, 3, 79; cf. in pass., id. 1, 5, 43:

    quibus (armis) quemadmodum salutariter uterentur, non reperiebant,

    Cic. Brut. 2, 8. —
    B.
    In partic.
    1.
    With a double predicate, to find, discover, perceive, learn, ascertain a thing to be in any manner:

    qui invident, omnes inimicos mihi istoc facto repperi,

    Plaut. Ep. 1, 2, 6:

    hoc si secus reperies, nullam causam dico,

    id. Capt. 3, 4, 92:

    quam paucos reperias meretricibus Fideles evenire amatores,

    Ter. Hec. 1, 1, 1; cf. id. ib. 2, 1, 3:

    re ipsā repperi, Facilitate nihil esse homini melius,

    id. Ad. 5, 4, 6; cf.:

    cum transgressos repperisset consules,

    Vell. 2, 50, 1:

    quorum de moribus Caesar cum quaereret, sic reperiebat,

    Caes. B. G. 2, 15:

    neque, quanta esset insulae magnitudo, reperire poterat,

    id. ib. 4, 20;

    1, 50: Caesar repperit ab Suevis auxilia missa,

    id. ib. 6, 9:

    repperit esse vera,

    id. ib. 1, 18:

    quem Tarentum venisse reperio,

    Cic. Sen. 4, 10.— So pass., with a double subject (i.e. with a predicate nom.), to be found, discovered, recognized to be any thing:

    quos cum censeas Esse amicos, reperiuntur falsi falsimoniis,

    Plaut. Bacch. 3. 6, 12:

    ingrato ingratus repertus est,

    id. Pers. 5, 2, 59:

    improbissimus reperiebare,

    Cic. Quint. 20, 56:

    ceteris rebus aut pares aut etiam inferiores reperiemur, religione multo superiores,

    id. N. D. 2, 3, 8; id. Fl. 38, 94.— With inf.:

    quoniam duplex natura duarum Dissimilis rerum longe constare reperta'st,

    Lucr. 1, 504:

    Sybarim et Crotonem et in eas Italiae partes Pythagoras venisse reperitur,

    Cic. Rep. 2, 15, 28:

    nec ulli periisse nisi in proelio reperiuntur,

    Suet. Caes. 75.—
    2.
    To find out, hit upon, invent, devise, discover (freq. after the Aug. period; cf. repertor;

    whereas invenire is used in this signif. in all periods): reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,

    Plaut. Mil. 2, 2, 71; cf.:

    aliquid calidi consilii,

    id. Ep. 2, 2, 71:

    sibi aliquam astutiam,

    id. Capt. 3, 4, 7:

    repperisti tibi quod placeat,

    Ter. Heaut. 3, 3, 35; 3, 2, 22:

    consilium,

    id. Phorm. 1, 4, 1:

    causam,

    id. ib. 2, 1, 4:

    mihimet ineunda ratio et via reperiunda est, quā, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:

    nihil novi reperiens,

    id. Ac. 2, 6, 16:

    hoc reperire difficilius, quam, cum inveneris, argumentis adjuvare,

    Quint. 5, 10, 116:

    reperta verba (opp. nativa),

    id. 8, 3, 36:

    medicina ex observatione salubrium reperta est,

    id. 2, 17, 4; 9, 4, 114:

    ludusque (scaenicus) repertus,

    Hor. A. P. 405:

    serrae reperit usum,

    Ov. M. 8, 246; 1, 687:

    repertā nuper conjuratione,

    discovered, Tac. A. 16, 15; cf.:

    posterius res inventa est aurumque repertum,

    Lucr. 5, 1112; 1240:

    in quarum exercitationem reperta est (declamatio),

    Quint. 2, 10, 4; 4, 2, 21; 4, 3, 2; 8, 3, 72; 12, 10, 72; Tac. Agr. 19.— With dat., Quint. 8, 6, 19.— With object-clause:

    Indi gemmas crystallum tingendo adulterare repererunt,

    Plin. 35, 5, 20, § 79 (where, however, Jahn reads invenerunt).—Hence, rĕperta, ōrum, n., inventions (mostly in Lucr.):

    exponunt praeclara reperta,

    Lucr. 1, 732; 136; 5, 2; 13; 6, 7;

    and (perh. in imitation),

    Rhem. Fan. Pond. 15.

    Lewis & Short latin dictionary > reperta

  • 7 solicitudo

    sollĭcĭtūdo ( sōlic-), ĭnis, f. [sollicitus, II.], uneasiness of mind, care, disquiet, anxiety, solicitude (class.; used equally in sing. and plur.;

    syn.: aegritudo, dolor, anxietas): sollicitudo aegritudo cum cogitatione,

    Cic. Tusc. 4, 8, 18:

    quibus nunc me esse experior summae sollicitudini,

    Plaut. Mil. 3, 1, 77:

    istaec mihi res sollicitudini'st,

    Ter. Phorm. 4, 1, 22:

    aliquem afficere curā et sollicitudine,

    id. ib. 2, 4, 1:

    vita vacua metu, curā, sollicitudine,

    Cic. Rep. 3, 16, 26; id. Tusc. 1, 40, 96:

    sollicitudo animi,

    id. Clu. 18, 51:

    sollicitudinem falsam mittere,

    Ter. Heaut. 1, 2, 3:

    sed dices, me ipsum mihi sollicitudinem struere,

    Cic. Att. 5, 21, 3:

    ne tu me sollicitudine magnā liberaris,

    id. ib. 6, 1, 11:

    duplex nos afficit sollicitudo,

    id. Brut. 97, 332:

    tibi sollicitudinem adferre,

    id. Fam. 9, 17, 3:

    sollicitudinem sustineo,

    id. ib. 10, 4, 4:

    quaenam sollicitudo vexaret impios sublato suppliciorum metu?

    id. Leg. 1, 14, 40:

    sollicitudine provinciae urgebamur,

    id. Att. 6, 5, 3:

    te torquerier omni Sollicitudine districtum,

    Hor. S. 2, 8, 68; cf. Sen. Cons. Polyb. 4 (23), 2 et saep.— Plur., Ter. And. 4, 1, 27; Cic. Off. 3, 21, 84; id. Fin. 1, 16, 51; id. Div. 2, 72, 150; id. Att. 1, 18, 2; Hor. C. 1, 18, 4; id. Epod. 13, 10.—Prov.: amor otiosae causa est sollicitudinis, Publ. Syr. v. 34 Rib.—
    (β).
    With gen. obj.: nuptiarum, Ter. And. 1, 5, 26:

    gemmarum,

    i. e. care lest they be broken to pieces, Plin. 33, 1, 6, § 25.—
    II.
    Transf., care, forethought, duty, responsibility (late Lat.):

    cursūs vehicularis,

    Dig. 50, 4, 18:

    sollicitudinem cursualem agere, Cod. Th. 6, 29, 7: castella quae sollicitudo pervigil veterum per opportunos saltus erexit,

    Amm. 14, 8, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > solicitudo

  • 8 sollicitudo

    sollĭcĭtūdo ( sōlic-), ĭnis, f. [sollicitus, II.], uneasiness of mind, care, disquiet, anxiety, solicitude (class.; used equally in sing. and plur.;

    syn.: aegritudo, dolor, anxietas): sollicitudo aegritudo cum cogitatione,

    Cic. Tusc. 4, 8, 18:

    quibus nunc me esse experior summae sollicitudini,

    Plaut. Mil. 3, 1, 77:

    istaec mihi res sollicitudini'st,

    Ter. Phorm. 4, 1, 22:

    aliquem afficere curā et sollicitudine,

    id. ib. 2, 4, 1:

    vita vacua metu, curā, sollicitudine,

    Cic. Rep. 3, 16, 26; id. Tusc. 1, 40, 96:

    sollicitudo animi,

    id. Clu. 18, 51:

    sollicitudinem falsam mittere,

    Ter. Heaut. 1, 2, 3:

    sed dices, me ipsum mihi sollicitudinem struere,

    Cic. Att. 5, 21, 3:

    ne tu me sollicitudine magnā liberaris,

    id. ib. 6, 1, 11:

    duplex nos afficit sollicitudo,

    id. Brut. 97, 332:

    tibi sollicitudinem adferre,

    id. Fam. 9, 17, 3:

    sollicitudinem sustineo,

    id. ib. 10, 4, 4:

    quaenam sollicitudo vexaret impios sublato suppliciorum metu?

    id. Leg. 1, 14, 40:

    sollicitudine provinciae urgebamur,

    id. Att. 6, 5, 3:

    te torquerier omni Sollicitudine districtum,

    Hor. S. 2, 8, 68; cf. Sen. Cons. Polyb. 4 (23), 2 et saep.— Plur., Ter. And. 4, 1, 27; Cic. Off. 3, 21, 84; id. Fin. 1, 16, 51; id. Div. 2, 72, 150; id. Att. 1, 18, 2; Hor. C. 1, 18, 4; id. Epod. 13, 10.—Prov.: amor otiosae causa est sollicitudinis, Publ. Syr. v. 34 Rib.—
    (β).
    With gen. obj.: nuptiarum, Ter. And. 1, 5, 26:

    gemmarum,

    i. e. care lest they be broken to pieces, Plin. 33, 1, 6, § 25.—
    II.
    Transf., care, forethought, duty, responsibility (late Lat.):

    cursūs vehicularis,

    Dig. 50, 4, 18:

    sollicitudinem cursualem agere, Cod. Th. 6, 29, 7: castella quae sollicitudo pervigil veterum per opportunos saltus erexit,

    Amm. 14, 8, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > sollicitudo

См. также в других словарях:

  • Crosier — • The Pastoral Staff is an ecclesiastical ornament which is conferred on bishops at their consecration and on mitred abbots at their investiture, and which is used by these prelates in performing certain solemn functions Catholic Encyclopedia.… …   Catholic encyclopedia

  • Agostinho Barbosa — (Agostino, Augustinus) (b. at Guimaraens, Portugal, in 1589; died 1649) was a prolific Portuguese writer on canon law. His work included dictionary type surveys of the legal elements [ [http://www.hespanha.net/papers/2006 form and content in… …   Wikipedia

  • Pallium — Innozenz III. mit Pallium im spätantik byzantinischen Stil Der Mainzer Erzbisc …   Deutsch Wikipedia

  • False Decretals — • A name given to certain apocryphal papal letters contained in a collection of canon laws composed about the middle of the ninth century by an author who uses the pseudonym of Isidore Mercator, in the opening preface to the collection Catholic… …   Catholic encyclopedia

  • Agostino Barbosa —     Agostino Barbosa     † Catholic Encyclopedia ► Agostino Barbosa     A noted canonist, b. at Guimaraens, Portugal, in 1589; consecrated in Rome, 22 March, 1649, Bishop of Ugento in Otranto, Italy, he died seven months later. Having studied… …   Catholic encyclopedia

  • Erzbistum Diamantina — Basisdaten Staat Brasilien Diözesanbischof João Bosco Oliver de Faria …   Deutsch Wikipedia

  • Ancienne université de Louvain — Université de Louvain Nom original Studium Generale Lovaniense Informations Fondation 1425 Fondateur …   Wikipédia en Français

  • Архиепархия Диамантины — Archidioecesis Adamantina …   Википедия

  • Архиепархия Леона — Archidioecesis Leonensis …   Википедия

  • GALLICINIUM — ἡ ἀλεκτοροφωνία, Marci c. 13. v. 30. tempus est antelucanum, quo matutina avis, gallus, cantu suo ad laborem homines excitat: et quidem proprie medium inter μεςονόκτιον, et mane, ut definit Evangelista: Mediâ nocte, gallicinio aut mane. Unde… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PALLIDI — et mali coloris homines, impudentes fere et inverecundi habebantur dicebanturque, nisi pallor ille ex studiorum contentione contractus videretur. Martial. l. 7. Epigr. 3. Esset, Maxime, cum mali coloris, Versus scribere coepit Oppianus.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»